Piran

Vanaf de wijnvelden vervolgden wij onze reis richting het zuiden naar het kustplaatsje Piran. Piran is één van de drie havensteden van Slovenië en wordt ook wel " de parel van de Adriatische zee" genoemd. Met Triëst op steenworp afstand, de Venetiaanse architectuur en de pastelkleurige huisjes waan je je even in Italië.

Camp Fiesa

Voordat we Piran binnenreden had ik op Google Streetview al gekeken hoe wij het beste richting de camping konden rijden. Er geldt in sommige delen van de stad namelijk een camperverbod of dat de toegang beperkt is vanaf 3,5 ton. En laten wij nu net een camper van ruim 5t hebben... (Asociaal groot monster!) Gelukkig bestaat er Streetview en kon ik precies de straten omzeilen waar Google Maps ons wél door wilden sturen, maar wat never nooit zal passen. Overigens hebben we het laatste "5t-verboden-bord" genegeerd want dat was letterlijk de straat tegenover de camping. Sorry not sorry 🤷‍♂️. Eenmaal voor het hek van de camping (lees; grasveld waar heel veel campers staan en je een godsvermogen voor betaald) moesten we eerst de beheerder* zien te vinden, die overduidelijk geen zin meer had, om vervolgens de camper in het straatje te keren om de draai het veld op te kunnen maken. Dankzij Marc z'n geweldige manoeuvres was dat "a piece of cake" (al had de aanhanger iets andere plannen en knalde die zichzelf in het achterlicht van de camper). Eenmaal geparkeerd te hebben (ongeveer een kleine 2 meter naast de buren..) waren de kinderen niet te houden, eindelijk bij het strand! De teleurstelling was echter groot toen bleek dat het strand uit keien bestond en ze niet mochten zwemmen. Maar... er was wel een groot grasveld met allemaal speeltoestellen, dus ze konden zich evengoed vermaken.

Piran ligt aan de Golf van Triëst en maakte lange tijd deel uit van het Venetiaanse rijk.

Piran

De volgende ochtend zijn we op de fiets naar Piran gegaan en hebben we daar in het stadje rondgelopen (en de kinderen gestept) om vervolgens op een terrasje op het plein neer te strijken. We besloten om nog een stukje langs de kust te fietsen en een plek op het (enorme-keiharde-zit-totaal-niet-lekker-stenen)-strand te zoeken om te picknicken. De kinderen vermaakten zich met stenen in de zee gooien (en Jip erachteraan), terwijl Marc en ik dubbel lagen om Jip z'n pogingen om over de stenen te lopen en niet in het water te vallen.

'S avonds zijn we heerlijk gaan eten bij een tentje even verderop en kregen we een enorme T-bone steak van zo'n 600 gram per persoon. En ja.. Die zijn helemaal opgegaan en nee.. ik had daar geen hulp bij nodig 😬.

< SWIPE >

* Nog even terugkomend over die norse campingbeheerder; Fien bracht hem haar mooiste tekening en zei "Dober dan, hvala" (goedendag & dankjewel) en hij smolt..... Daarna kwam hij steeds glimlachend langs en hielp ons waar nodig.

AJU! <3