Onderweg naar Slovenië

Afgelopen zondag (03-04-2022) vertrokken we dan eindelijk met de camper richting Slovenië. We hadden geen planning gemaakt of een plek geboekt en zijn gewoon gaan rijden tot we geen zin meer hadden.

Aangezien we laat vertrokken waren (11.00) parkeerde wij net voorbij Frankfurt om daar te overnachten op een parkeerplaats en reden wij de volgende ochtend op ons gemak weer verder. Helaas kwamen wij er al snel achter dat Sam echt niet lekker was, (lees; veel kots en wc-bezoeken) waardoor we na een paar uur rijden besloten om te stoppen. Die arme Sam, net begonnen aan het avontuur en dan meteen een buikgriep te pakken..

Uiteraard betekende dit wel dat ik meteen mijn “wasvrouw-skills” kon uitproberen en heb ik voor het eerst een lakenset met de hand gewassen. Ik ben er nu dan ook achter dat het niet mijn ding is en draag deze taak in het vervolg graag over aan Marc 😌.

Gelukkig knapte Sam na een dagje in bed weer op en konden we weer verder richting Slovenië.

< SWIPE >

Eenmaal de grens over zochten we een camping om een paar dagen te blijven staan, maar helaas waren de meeste campings nog dicht (ook al stond er dat ze vanaf 1 april open waren..). Uiteindelijk vonden we er eentje die wél open was, alleen moesten we dan nog een stukje verder rijden. De weg ernaar toe was netjes gezegd: “Allejezus eng” 🙈 We waren een weg ingeslagen waarin een “verboden voor aanhangers”-bord stond en wie Marc een beetje kent weet dat zulke borden hem vrij weinig doen. Nou, geloof mij, na deze rit zal hij nooit meer zo’n bord negeren! We moesten een berg van 18% (!!) op!

Wie dacht dat wij ontspannen en relaxed terug zouden komen: Marc z’n bloeddruk schoot omhoog en begon te zweten en ik kreeg een spontane paniekaanval.. 😅 Met veel geloei en gebrom klom de camper met 30km/p.u. de vijf kilometer lange weg omhoog. Eenmaal boven op de berg konden we weer ademhalen.. tót we bedachten dat we die 18% ook naar beneden moesten.. Holyshit! Wat was dat spannend! Voortaan slaan we deze weggetjes toch maar over.............

Na deze "rit des doods" moesten we gelukkig nog maar een paar minuten tot de camping en konden we bij aankomst meteen een fles wijn open trekken om te vieren dat we het overleefd hadden 😌.

Op de camping mochten we uitkiezen waar we wilden staan en kozen we uiteraard de plek met het (vonden wij) mooiste uitzicht. Goed gekozen toch!?

AJU! <3