Lake Jasna & slap Periçnik
Ondanks dat we ons hadden voorgenomen de eerste week bij te komen en vrij weinig te doen, zijn we toch meteen met de fiets op pad gegaan. Als je dit als omgeving hebt dan kan je toch ook niet stil blijven zitten!? We besloten eerst naar Lake Jasna en daarna naar de Pericnik-waterval te gaan.
Meteen de dag na aankomst besloten we om naar Lake Jasna te fietsen. De campingeigenaar vertelde dat we een fietspad konden volgen, waar vroeger een treinrails lag, waardoor je nu vrij vlak kon fietsen. Nu bleek tijdens het tochtje er naar toe dat het Sloveense "vlak" toch iets anders is dan het Nederlandse... En zelfs mét (superstoere..) e-bikes moet je alsnog behoorlijk trappen. Gevolg was dat ik bij Lake Jasna (ongeveer 6,5 km van de camping af), eerst een kwartier op een bankje lag met mijn benen omhoog vanwege de rugpijn, (extra beademing was nog net niet nodig.. ;-)) voordat ik ook maar iets kon (of wilde) zien. Máár het was absoluut het ritje waard! Het is een heel klein meertje waar je in een kwartiertje omheen loopt, maar het uitzicht is werkelijk prachtig! De nabijgelegen rivier stond nog zo goed als droog, waardoor de kinderen heerlijk konden rommelen bij het straaltje dat wel al uit de bergen naar beneden kwam sijpelen.
< SWIPE >
Camp Spik
Terug bij de camping (dat was gelukkig "naarbeneden-vlak"..) kwam dan eindelijk het moment dat ik DÉ Dutch Oven kon gaan uitproberen. Voor diegene die niet weer wat dat is; google weet alles ;-). Uiteraard was ik na een half uur al mijn interesse verloren (want ja, koken met een Dutch oven duurt nu eenmaal heel erg lang) en nam Marc het stokje over en kon hij de overige twee uur in de heksenketel roeren terwijl ik bezig was met een blog maken en de kinderen lekker aan het spelen waren. Prima taak verdeling dacht ik zo..
Helaas kwam niet veel later Sam huilend aan met een arm die slap naar beneden hing, de pechvogel! We twijfelden even of het niet gebroken was, maar al snel bleek dat het om zijn schouder en elleboog ging waar hij op was gevallen en dat deze flink verrekt/gekneusd was. Uiteraard vond Sam dat hij minstens met de traumahelikopter moest worden afgevoerd omdat ze hele arm eraf lag en hij nooit meer zal kunnen bewegen en vroegen wij ons af in hoeverre de pijn echt was.. (Als je Sam kent weet je dat die al helemaal hysterisch wordt van een pleister) Ik moet wel bekennen dat Marc en ik ons erg schuldig voelden toen de volgende ochtend bleek dat hij toch echt wel behoorlijk last ervan had (en s' nachts ook..).
De camping is vernoemd naar de puntige berg "Spik" (zie de foto's) en heeft een hoogte van 2472 meter. Er blijken mensen te zijn die deze berg beklimmen.. Wij vallen niet onder deze categorie mensen ;-)
Slap Periçnik
Ondanks dat het eerste fietstochtje er behoorlijk inhakte (bij mij), besloten we toch de volgende ochtend naar de Periçnik-waterval te fietsen (14 km) om de wandelroute naar de waterval te volgen. Deze keer ging het "vlakke" fietspad meteen omlaag, dus de heenweg was appeltje eitje tot we de laatste 3 kilometer over een gravelweg schuin omhoog moesten. Op standje "turbo" kwamen we nog net omhoog ;-) De wandelroute was voor de kinderen best een pittig stuk omhoog met allemaal losse stenen en uitstekende wortels, maar ze deden het echt super goed! Zelfs met Sam zijn zere arm (die hij de hele weg in z'n zak liet hangen), kwamen we tot de helft van de route. Het laatste stuk vonden we onverantwoord om te doen aangezien er stond aangegeven dat dit een "very difficult unsecured" route was. Overigens vond ik het ook lang zat en ben ik tijdens het picknicken op de grond gaan liggen om even wat oefeningen te doen ;-) Eenmaal weer terug naar beneden gelopen te zijn, zijn we nog even bij een rivier gaan zitten om een dammetje te bouwen (3x raden wie er het actiefste mee bezig was).
< SWIPE >
De Periçnik-waterval (slap Periçnik) is 52 meter hoog en heeft de mogelijkheid om er achterlangs te lopen! Wij hebben dit niet gedaan aangezien we dat gedeelte van de route te gevaarlijk voor de kinderen vonden.
Op de terugweg richting de camping zijn we nog even de supermarkt ingedoken (de marktprijzen vallen best tegen, wij hadden het goedkoper ingeschat) en heeft Marc daarna heerlijke "grilled steak" op de campstove gemaakt, terwijl ik (Femke) voor dood lag na die 14km terug te hebben gefietst ;-) De volgende keer toch maar extra zuurstof en een zadelbontje mee...
