Hallo Kroatië!
Na ons bezoek aan de stad Piran zijn we de grens overgereden naar Kroatië. En na het verassende en prachtige landschap van Slovenië, zijn de verwachtingen van Kroatië hoog gespannen! De eerste stop was bij Rovinj om vervolgens door te rijden richting Pula om daar een plek voor de nacht te vinden. En wát voor'n plek vonden we..!
Rovinj
Vlak buiten de stad vonden wij een parkeerplek (wat niet vanzelfsprekend is met ons aso-formaat camper..) en zijn we vanaf daar op de fiets verder Rovinj ingegaan. En wat een leuke stad is dat!! Met smalle straatjes, romantische doorkijkjes (is daar een ander woord voor? 🧐), schattige boetiekjes en de gekleurde huizen is het een heel sfeervol stadje waardoor je je op een set van een romcom waant. (Jeweetwel, zo'n film waar alles en iedereen perfect is en elkaar precies op het juiste moment tegenkomt..) Behalve het bezoek aan de Sint-Eufemiakerk, is er voor de rest vrij weinig te beleven dus zijn we na de lunch (in zo'n superschattig restaurantje met uitzicht op de zee) verder gereden richting Pula op zoek naar een plek om te overnachten.
De 17e eeuwse Sint-Eufemiakerk is gebouwd door de destijds heersende Venetianen. De klokkentoren lijkt daarom erg op die van de San Marco in Venetië.
<SWIPE>
Ranc Veli Gaj
Aangezien onze vorige (wijn)boerderij zo beviel, besloten we weer iets te zoeken bij een lokale boer. Ditmaal vonden we geen wijn (helaas pindakaas), maar wel een leuke plek met veel dieren en zeer gastvrije eigenaren. Sam en Fien waren helemaal in hun element met het voeren van de geiten en werden beide verliefd op buurhond "Fifi", die maar al te graag met Sam zijn pantoffel ervandoor ging. Of zijn voetbal.. of een sok... of een schoen.. of wat dan ook... Jip was iets minder gecharmeerd van Fifi en ging als een "echte kapsones-lijdende takke-chihuahua" op haar af, maar uiteindelijk gaf hij het op (Fifi was vier keer zo groot) en "tolereerde" hij haar aanwezigheid. Marc en ik hebben nog even getwijfeld of we Fifi niet stiekem mee konden nemen, maar we hebben er toch van af gezien..
Behalve dat de plek heerlijk was (en ook nog vlakbij zee!), waren ook de eigenaren ontzettend aardig en kwamen ze de avond voor Pasen met zelfgebakken taart/cake en gekookte (en geschilderde!) eieren aan! Super lief! Ook nodigden ze ons uit om een kop thee te drinken en hadden ze ook allemaal lekkere zoete hapjes klaargemaakt! (En ja.. liefde gaat bij ons door de maag 🙈)
De planning was om hier een nacht te blijven, maar het was zo'n heerlijke, relaxte plek dat we er uiteindelijk vier nachten bleven en het afsloten met een barbecue samen met de eigenaren.
<SWIPE>
Pula
Vanaf de camperplek vertrokken we op de fiets richting Pula (ongeveer 30 minuten fietsen) en eenmaal in het centrum besloten we eerst een broodje te eten (er werden er een paar heel chagrijnig van de honger....3x raden wie dat waren) om vervolgens lopend verder de stad in te gaan.
Bij een hongergevoel is er in je hersenen een tekort aan glucose. Je lichaam wil dit tekort oplossen d.m.v. hormonen aan te maken zoals o.a. adrenaline (actie) en cortisol (stress) Daardoor wordt het moeilijker om je te concentreren en je emoties te controleren.
Na een paar historische hoogtepunten te hebben bezocht zoals de tempel van August en de boog van Sergii, (heel mooi hoor, maar je kijkt uiteindelijk naar stenen en mijn kinderen vinden dat niet boeiend) besloten we naar Fort Bourguignon (ik moest meteen aan boeuf Bourguignon denken.. ETEN🤤!!) te gaan. Sam heeft veel interesse in kastelen (ik ook!) en kerken (ik niet.), dus vaak bezoeken we deze als dat mogelijk is. Marc daarentegen vindt het na één kasteel altijd wel genoeg " want ze zijn toch allemaal hetzelfde" en Fien vindt alles prima zolang ze aandacht en/of eten krijgt (van wie zal ze dat hebben..). Dit fort had echter nog een verassing in petto; we konden vanuit daar de ondergrondse tunnels (Zerostrasse) bezoeken! Deze zijn (naar wat ik begreep) in de 1e wereldoorlog aangelegd om het volk te beschermen en hier werd ook alle munitie opgeslagen.
Al met al was het een behoorlijke wandeling door de stad heen en terwijl ik nog graag naar het Amfitheater wilde lopen (echt waar!), was de rest er klaar mee en besloten we op de fiets er naar toe te rijden en naar binnen te gluren i.p.v. werkelijk naar binnen te gaan. Met oog op de tijd én het feit dat we nog boodschappen moesten halen én nog dertig minuten moesten fietsen, was het een prima alternatief. (Maar wel een beetje jammer,,,)
Pula heeft één van de best bewaarde amfitheaters ter wereld. Het is al ruim 2000 jaar oud en er konden meer dan 20.000 toeschouwers in om naar gladiatorengevechten en andere 'gezellige' vormen van vermaak te kijken.
<SWIPE>
